‘Achter de schermen van de Cel Vermiste Personen’ was de titel van de lezing, die diensthoofd-commissaris van de Cel Vermiste Personen Alain Remue op dinsdag 24 april 2012 hield in de academiezaal, Plankstraat 18 in/> Sint-Truiden in het kader van de politieacademie.

De meer dan 100 aanwezigen luisterden geboeid en stelden heel wat vragen gedurende meer dan 2 uur.

Burgemeester en voorzitter van het politiecollege Sint-Truiden - Gingelom - Nieuwerkerken
Ludwig Vandenhove/> leidde de spreker in.
Hieronder vindt u een aantal aandachtspunten uit zijn inleiding.

“Het is inmiddels al de 12e editie van de politieacademie - begonnen in 2003 -, die kadert in het OPEN communicatiebeleid van de lokale politie Sint-Truiden - Gingelom - Nieuwerkerken. Zo werd op vrijdag 20 april 2012 het jaarverslag 2011 nog in handige boekvorm voorgesteld.
Zie de tekst ‘Het jaarverslag van de lokale politie Sint-Truiden - Gingelom - Nieuwerkerken is klaar’ van 26 april 2012 op deze website.

De vorige sprekers tijdens de politieacademie waren:

- 2003 - Marc Rubens, procureur des Konings van het parket in Hasselt
-  2003 - Koen Dassen, toenmalig administrateur-generaal van de staatsveiligheid, over ‘Niet-politionele intelligence: geen mythe, wel een noodzaak?’
- 2004 - Kris Peeters, toenmalig gedelegeerd bestuurder van de Unie van Zelfstandige Ondernemers (UNIZO) en Kris Van Limbergen, directeur Crime Control over ‘De veiligheid van zelfstandigen’
- 2004 - Marion Van San, criminologe en sociologe, over ‘Gevoelens van onveiligheid in een veranderde samenleving’
- 2005 - Herman Fransen, toenmalig commissaris-generaal van de federale politie, over zware criminaliteit in België
- 2005 - Paul Van Tigchelt, toenmalig kabinetsmedewerker en afgevaardigde van Patrick Dewael, toenmalig vice-premier en minister van Binnenlandse Zaken over ‘Integrale veiligheid’
- 2006 - André Vandoren, toenmalig voorzitter van het Vast Comité voor Toezicht op de Politiediensten (Comité P.) over ‘Wie controleert de politie?’
- 2007 - Fernand Koekelberg, toenmalig commissaris-generaal van de federale politie, over ‘De toekomst van de politie’
- 2007 - Tony Heeren, voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg, over ‘De knelpunten binnen justitie’
- 2008 - Rik Coolsaet, hoogleraar internationale politiek aan de Universiteit Gent en auteur van het boek ‘De geschiedenis van de wereld van morgen’, over terrorisme en radicalisering in Europa en België
- 2009 - Jo Vandeurzen, ex-minister van Justitie, over ‘De samenwerking tussen politie en openbaar ministerie’
- 2010 - Howard Gutman, ambassadeur van de Verenigde Staten over het partnerschap tussen België en de Verenigde Staten: een partnerschap dat rechten respecteert en veiligheid garandeert

De politieacademie wil zowel voor de burgers en de inwoners, als voor het werkveld een klankbord zijn waar problemen van justitie en politie aangekaart en bespreekbaar gemaakt worden.
Het gaat om nationale en internationale problemen. Zo was onze laatste spreker de ambassadeur van de Verenigde Staten in België Howard Gutman.

En nog dit: voormalig hoofdcommissaris - korpschef Philip Pirard heeft vele goede zaken overgenomen in de politiezone Hasselt - Zonhoven - Diepenbeek (Hazodi) en daar zijn we fier op, maar de politieacademie kan hij niet overnemen.
Alleen de stad Sint-Truiden beschikt over zulke unieke academiezaal!

Alain Remue is (spijtig genoeg) een bekende figuur in België en Vlaanderen, zelfs een Bekende Vlaming (BV).
Het zou beter zijn van niet.

Hij is zo ongeveer betrokken bij elke, zeker verontrustende, verdwijning in België.
Een verontrustende verdwijning is heel duidelijk omschreven.
Zodra een verdwijning als verontrustend wordt beschouwd, wordt de Cel Vermiste Personen ingeschakeld, bijvoorbeeld via de lokale politiezones.
Een kind dat vermist is, is per definitie een verontrustende verdwijning. De Cel Vermiste Personen wordt vaak onterecht verward met Child Focus.

Alain Remue is diensthoofd van de Cel Vermiste Personen, die onderdeel is van de Directie Bestrijding criminaliteit tegen personen van de Federale Gerechtelijke Politie.
De dienst bestaat in het totaal uit 15 personen. Nochtans al we de media volgen bij een verdwijning lijkt het alsof ze met enkele honderden zijn.
Dit bewijst nog maar eens hoe relatief het debat is of er in België al dan niet teveel politievrouwen en/of -mannen zijn.

De Cel Vermiste Personen is verantwoordelijk voor de opsporing van de vermiste(n) en de bijbehorende maatregelen, die daarbij moeten worden genomen.
Zodra een persoon levend of dood wordt teruggevonden of een eerder ongeïdentificeerd lijk alsnog wordt geïdentificeerd als dat van een vermiste persoon, wordt voor de Cel Vermiste Personen het dossier afgesloten.
Het eventuele strafrechterlijke deel van het onderzoek ligt in handen van andere politiediensten.

Met de toenemende vergrijzing, moeten lokale politiezones meer aandacht besteden aan dementie. Immers, een toenemend aantal verontrustende verdwijningen hebben te maken met personen, die gewoon niet meer weten waar ze zijn.
Als lokale politie Sint-Truiden - Gingelom - Nieuwerkerken hebben we reeds heel wat ervaring met (ex -)psychiatrische patiënten gezien de aanwezigheid van de vzw Asster in Sint-Truiden. Sinds dit jaar hebben we eveneens een specifiek project opgezet rond dementie.

Het is van belang dat lokale politiezones vertrouwd raken met de aanpak, die nodig is in het geval van verdwijningen.
In de opleiding en de bijkomende vorming zou dit moeten voorzien worden.

Wij hebben Alain Remue al eens te gast gehad voor ons eigen korps en de korpsen uit de hele regio.
Ik kan getuigen: hij kan enorm boeiend vertellen met praktijkcases uit het leven gegrepen.

Politieman, maar ook BV, ik zei het hoger al: de film/thriller ‘Vermist’ in een regie van Jan Verheyen en de televisieserie ‘Vermist’ in 2007, in/> 2008 werd de Cel Vermiste Personen een week gevolgd tijdens de werkzaamheden door het Vlaamse Televisie Maatschappij (VTM)-programma ‘Telefacts Crime’ en in 2010 schreef hij samen met collega Wim De Bock het boek ‘Zeg nooit nooit’ (‘Ne jamais dire jamais’) naar aanleiding van het 15-jarig bestaan van de Cel Vermiste Personen.
In 2005 werd Alain Remue beloond met de ‘Vergeet-mij-niet-award’, in het leven geroepen door de Nederlandse Televisie & Radio Omroep Stichting (TROS).

Ik hoor vaak zeggen dat politiemensen geen processen-verbaal kunnen schrijven, maar ik ken er alleszins een aantal, die vlot leesbare en meeslepende boeken kunnen schrijven, zoals Alain Remue.
Het boek van pedospeurder en hoofd van de Brusselse pedofiliecel Peter De Waele ‘Kan je een geheim bewaren? Mijn vijftien jaar ervaring als pedofiliespeurder past in datzelfde rijtje’ (uitgeverij Van Halewijck, oktober 2011, 216 p - ISBN: 978946131010).

Met zijn ervaring kan Alain Remue u echt vertellen over het verschil tussen fictie, die we nog al eens zien in (inter)nationale series en de trieste realiteit (‘de realiteit overtreft vaak de fictie’).”

Hieronder haalt Ludwig Vandenhove nog kort enkele interessante punten, zonder volledig te willen zijn, aan van de uiteenzetting van Alain Remue:

-  “er is niets erger dan niet te weten wat er met een dierbaar familielid gebeurd is.
Dit geldt zeker voor een kind.
Het is pas wanneer een verdwenen persoon ontdekt wordt, dat het rouwproces kan starten;
- er is heel vaak een link tussen personen, die ergens gevonden worden en vermist zijn.
Met het toenemend aantal illegalen (niemand mist ze!), neemt die band af;
- het uitgangspunt van de Cel Vermiste Personen is altijd vermiste personen;
-  onder vermiste personen is zelfmoord het hoogste percentage als oorzaak.
Na Finland heeft België het hoogste zelfmoordpercentage in Europa;
-  lichamen, die heel erg toegetakeld zijn, worden bekeken als wetenschap.
“Dit is wat de natuur doet met een lichaam.”
De lichamen worden als het ware gedepersonaliseerd;
- de filosofie in de Cel Vermiste Personen bestaat uit 3 elementen:
* elke zaak is verschillend en er mag geen routine zijn
* de eerste 24 uren zijn cruciaal
* zeg nooit nooit
- in de Cel Vermiste Personen wordt heel sterk het verschil aangevoeld tussen het platteland en de stad. De sociale controle op het platteland is een stuk groter dan in de stad en dat is de reden waarom er soms pas na dagen of weken iemand vermist wordt, die al een hele tijd dood in een appartement en/of een huis ligt;
- er is vaak een relatie tussen vermiste personen en bejaardentehuizen of woonzorgcentra, zeker nu de dementie in onze maatschappij toeneemt.
Dit is een grote verantwoordelijkheid voor de zorgsector.
65% van deze vermiste personen wordt gevonden in de instelling en zelfs 95% in een straal van 2 kilometer/> (km).
Eenvoudige middelen kunnen hierbij helpen, zoals een actuele foto van alle bewoners en een goed sleutelbeheer.”

“Het was andermaal een geslaagde politieacademie.”, besluit burgemeester Ludwig Vandenhove.