De jaarlijkse revue van de ‘Boerebloos’ is alweer enkele weken achter de rug.
Negen avonden na elkaar optreden, een hele opdracht, behoort alweer tot het (recente) verleden.
Volgend jaar, naar aanleiding van het veertigjarig bestaan, wordt het iets bijzonders!

Het is nu voor de vierde keer op rij dat ik actief meedoe bij de ‘Boerebloos’, maar het is het tweede maal dat ik echt participeer aan een nummer. Dit jaar zong ik zelfs solo het liedje ‘Sintruin begot ich haan van oech’.

Hetgeen een viertal jaren geleden begonnen is als een stunt, waarbij ik tijdens het slotnummer mee een instrument ‘hanteerde’, is inmiddels een traditie geworden. Naast het slotoptreden, doe ik nu ook steeds mee in een nummer.
Dit jaar was dit ‘vogelenpik’.

Ook bracht ik dit jaar, bijna als apotheose, het inmiddels al traditionele Sint-Truidense ‘volkslied’ ‘Sintruin begot ich haan van oech’.
Ik heb deze meezinger, ontstaan (en opgenomen) in 1996, naar aanleiding van een Radio 2-programma met Martin De Jonghe, al ettelijke malen en in diverse omstandigheden gezongen, maar steeds met de cd op de achtergrond. Het was dus nu de eerste keer dat ik live zong, dan nog begeleid door de ‘Boereloos’!
Een enorme uitdaging, en ik moet toegeven dat ik zeker de eerste keren erg nerveus was.

‘Sintruin begot ich haan van oech’ is een echte meezinger, dat is nu nog maar eens bewezen.
De bedoeling is om dit nummer eens echt professioneel op te nemen en het dan te verkopen voor een goed doel.

Ondanks het bloeiend verenigingsleven in Sint-Truiden in het algemeen en het cultureel verenigingsleven in het bijzonder, blijft de ‘Boerebloos’ iets apart.
Het is voor mij de combinatie tussen een carnavalvereniging, een culturele vereniging en een toneel-en/of operettegezelschap. Daarenboven gaat het over pretentieloze humor rond maatschappelijke en/of politieke thema’s, maar ook rond Sint-Truidense toestanden. Echt ‘Grune en ziever’ dus!
En dat in het dialect en typisch op zijn Sint-Truidens: u kan het zich al voorstellen!

Wat mij steeds opvalt bij de ‘Boerebloos’, is dat zij erin slagen om, achtmaal, dit jaar zelfs negenmaal, na elkaar op te treden voor een volledig uitverkochte zaal, hetgeen in totaal toch neerkomt op om en bij de 2 000 aanwezigen, die telkens komen kijken naar ‘Grune en ziever’.
Er zijn zelfs nog geïnteresseerden geweigerd wegens plaatsgebrek.
Bovendien, en dat is een unieke ervaring, kan je meer lachen achter de coulissen, dan het publiek in de zaal.
Ik heb altijd de indruk dat heel wat nummers van het volgende jaar ontstaan achter de coulissen tijdens het vorige jaar.

Hoewel ik helemaal geen toneel kan spelen en/of kan zingen, doe ik dit graag.
Het is voor mij de bevestiging dat ik echt participeer aan het culturele leven in Sint-Truiden en er niet enkel over praat. Bovendien beschouwt de ‘Boerebloos’ mij als één hen en worden mij geen cadeaus gedaan, integendeel. Mij ‘kloten’ ze evengoed als de andere leden.
Ik hoor nu kritiek van andere culturele verenigingen dat ik bij hen niet meedoe en/of zelfs niet regelmatig ga kijken.
Ik begrijp dat, maar één zaak kan mij niet verweten worden, namelijk dat ik op zoveel activiteiten in Sint-Truiden probeer aanwezig te zijn en/of zelfs probeer te participeren. Zo heb ik al vaak gezongen,  gefungeerd in poppenkastvoorstellingen, toneel gespeeld, etc. Bovendien geeft de ‘Boerebloos’ jaarlijks een groot gedeelte van de opbrengst van deze revue aan één of meerdere goede doelen. Dit is voor mij ook een belangrijke motivatie.

Welke burgemeester doet mij dat na?


Wat mij eerlijk gezegd wel zwaar valt - en gezien mijn agenda kies ik bewust altijd om op het einde van de avond ‘op te treden’ - is dat ik negen avonden na elkaar paraat moet zijn.
Vooral op zondag, zo ongeveer de enige dag dat ik normaal iets vroeger mijn bed opzoek, valt mij dit moeilijk. Op een ogenblik dat ik dan al erg moe ben, moet ik mij nog naar het cultuurcentrum begeven.
Maar eens aangekomen, is die vermoeidheid voorbij en wil ik absoluut voor dat publiek staan.
Misschien is dat wel wat echte artiesten aanvoelen en rechthoudt, dat publiek!?

Volgend jaar bestaat de ‘Boerebloos’ 40 jaar.
Zonder vooruit te lopen op wat we gaan doen, kan ik u nu al zeggen dat het iets speciaals gaat worden.

Dat ik actief geworden ben bij de ‘Boerebloos’ heeft ook te maken met het feit dat zij op een bepaald ogenblik naar mij toegekomen zijn om de zogeheten ‘G-day’ te organiseren voor personen met een handicap, waarbij deze mensen een hele dag nuttig en zinvol bezig gehouden worden en allerlei versnaperingen en kleine geschenken krijgen, en waarvan de opbrengst integraal ten goede komt aan deze instellingen.
Het is in de rand daarvan dat het idee ontstaan is dat ik zou mee doen met de ‘Boerebloos’.

Sint-Truiden kan fier zijn op de ‘Boerebloos’.
Vele steden en gemeenten benijden ons om zo een gezelschap!
En ik ben blij dat ik mag meedoen!

Zie ook onder andere ook de teksten ‘
Ludwig Vandenhove opnieuw bij 'de Boerebloos'!’ en ‘
Ludwig Vandenhove figureert opnieuw bij Boerebloos!’ op deze website.