Kazerne Dossin

Wat doe je op een winterse dag met regen en sneeuw -donderdag 27 februari 2020- in het krokusverlof?
Samen met mijn echtgenote Sonja met de trein naar Mechelen sporen om nog eens een bezoek te brengen aan de Kazerne Dossin.

Een bezoek aan de kazerne Dossin zou een ankerpunt moeten zijn in de schoolse opleiding van elk Belgisch/Vlaams kind”, zegt Vlaams parlementslid Ludwig Vandenhove.
“Elke leerling zou er een educatief bezoek moeten kunnen aan brengen.
Er zijn natuurlijk alternatieven: het Fort van Breendonk of nog beter, maar moeilijker en duurder, een bezoek aan Auschwitz/Birkenau zelf.
Alleszins zou zulk ‘een uitstap’ in elk schoolprogramma, los van de studierichting, moeten voorzien worden.

Ik was er al eens geweest, maar telkens opnieuw ‘pakken’ de gruwelijke feiten van de tweede wereldoorlog mij.
Met een oom, die zelf gestorven is in een concentratiekamp, zijn die gebeurtenissen verweven met onze familiegeschiedenis.

Geld zoeken om alle schoolkinderen met de trein naar Mechelen te brengen?
Symbolisch met de trein, zoals de Joden, zigeuners, homofielen, gehandicapten naar de vernietigingskampen gebracht werden. En ze laten kennismaken met het openbaar vervoer.
Een mooi alternatief voor het Vlaams museum dat de Vlaamse regering uit de grond wil stampen.
Geen gebouw, niets materieels, maar iets immaterieels.
Waarom dat geld daar niet voor gebruiken? Het zou een betere besteding zijn van ons belastinggeld.

  

Ik ben geen voorstander van zo een Vlaams museum, er zijn andere prioriteiten, maar als het er dan toch moet komen, vind ik dat er voldoende ruimte moet zijn voor deze zwarte periode uit de geschiedenis. Maar dat zal wel niet de bedoeling zijn van de grote promotor van zo een museum, de N-VA.

Ik ben wat ontgoocheld in de tijdelijke tentoonstelling, die momenteel loopt in de Kazerne Dossin en waarvoor ik eigenlijk geweest ben.
Auschwitz-Camp
wil het economische verhaal erachter vertellen.
Het bedrijf IG Farben bouwde er een gigantisch industrieel complex dat voor haar werking afhankelijk was van dwangarbeid. (1) Maar ik vind dat de bezoeker daar te weinig over te weten komt. Ook hier ligt de nadruk op de Holocaust.

Er is op dit ogenblik een (intern) debat aan de gang over welke richting het met de Kazerne Dossin uit moet: moet de nadruk blijven op de Holocaust of moet de Holocaust meer geplaatst worden binnen de globaliteit van schending van de mensenrechten, vormen van discriminatie, volkerenmoord in de wereld.
Persoonlijk ben ik voorstander van het laatste. Bovendien vind ik dat er aandacht zou moeten zijn voor de gelijkenissen, die er momenteel zijn met de jaren ’30 uit de vorige eeuw. Ja, voor mij zijn die er duidelijk.

Maar boven alles: zoveel mogelijk personen, vooral jongeren, moeten de Dossin Kazerne (blijven) bezoeken!