sp.a Limburg verzet zich tegen schaliegaswinning en zelf het onderzoek ernaar.

Via een actienota informeert sp.a Limburg alle mandatarissen en militanten.

U vindt de actienota hieronder.

Actienota “Schaliegas – geen toekomst!”

Wat is sp.a het sp.a standpunt over schaliegas?
sp.a zegt NEEN tegen schaliegas. Dat betekent: geen ontginning van schaliegas en geen onderzoek naar mogelijkheden tot ontginning van schaliegas.

Waarom nu de discussie rond schaliegas beginnen in Limburg?

De Nederlandse regering vraagt naar een haalbaarheidsstudie  voor de ontginning van schaliegas. Deze studie zou  gevolgen hebben voor verschillende Limburgse grensgemeenten: Dilsen-Stokkem, Hamont-Achel, Kinrooi, Lommel, Maaseik, Maasmechelen en Voeren.

Waarom zegt sp.a NEEN tegen schaliegas?

1. We kennen de situatie in de Verenigde Staten. De schaliegasontginning  in de VS is een verschrikking op gebied van volksgezondheid, klimaat, milieu, waterkwaliteit en omgeving. Het gaat om ziektes, ontploffingen, aardbevingen, bodemverontreiniging en vergiftigde drinkwaterlagen en rivieren.
2. sp.a Limburg gaat 100% voor een klimaatneutrale provincie. Energie produceren we in de toekomst duurzaam en zo lokaal mogelijk.
   Neen tegen schaliegas is het logische gevolg van het duurzaam en klimaatneutraal  beleid dat diverse Limburgse gemeentebesturen en de provincie Limburg voeren  op initiatief van sp.a.
3. Limburg is een regio met een groen en toeristisch karakter. Hier hoort de vervuilende schaliegasontginning niet thuis.

Wat gebeurt er dan in Nederland?

In Nederland zijn reeds 120 gemeenten schaliegasvrij. Flevoland en Gelderland zijn schaliegasvrije provincies.

Meer informatie vind je op: www.schaliegasvrij.nl

Wat met de samenzweringstheorie “Rusland sponsort de Greenpeace actie tegen schaliegas”?

Wij kijken in eerste plaats naar wat goed is voor Limburg en de Limburgers. Schaliegasontginning is schadelijk, bederft onze groene provincie en is in strijd met onze klimaatneutrale doelstelling.

Bovendien werken we in Limburg aan de duurzame en lokale productie van energie. We willen dus niet afhankelijk zijn van  andere landen voor onze energievoorziening.

Wat doen we?

• sp.a werkt aan een front tegen schaliegas op Limburgs, Vlaams, federaal en Europees niveau. Europees Parlementslid Katleen Van Brempt maakt van de strijd tegen schaliegas een speerpunt. http://kathleenvanbrempt.be/duurzaam/schaliegas/
• sp.a gedeputeerde Ludwig Vandenhove vroeg  de provinciale administratie Milieu en Natuur een document te maken over de impact van schaliegaswinning.
• sp.a Limburg gaat volop de boer op om Limburg duidelijk te maken: schaliegas – Geen toekomst.
• We organiseren een informatieavond op  dinsdag 3 juli 2014 om 20 uur in zaal Nieuwenborgh,  Schutterstraat 6, Stokkem (Parkeren op het Tugelaplein, Stokkem).
• sp.a verstrekt informatie hoe je protest kan aantekenen tegen de Nederlandse haalbaarheidstudie.

Wil je protest aantekenen?

Nederland voorziet de verschillende manieren om protest/bezwaar in te dienen:

• Via het digitale formulier:

https://respons.itera.nl/Formulier/Structuurvisie%20Schaliegas

• Brief schrijven naar:

Bureau Energieprojecten, Inspraakpunt conceptnotitie structuurvisie schaliegas, Postbus 23, 2290 AA Wateringen.

• Telefoneren (niet aan te raden! worden jouw bezwaren wel gehoord?):

op werkdagen van 9.00 uur tot 12.00 uur telefonisch uw zienswijze geven via T 0031 70 379 89 79.

Waar vind je verdere informatie?

In bijlage vind je meer info over het sp.a standpunt.

Je kan het document opvragen dat de provinciale administratie Milieu en Natuur opstelde op vraag van Ludwig Vandenhove bij ingrid.erlingen@limburg.be

Nog vragen? Mail dan naar Studiecentrum Willy Claes (elisabeth.dezutter@limburg.s-p-a.be) of bij het kabinet van gedeputeerde Ludwig Vandenhove (ingrid.erlingen@limburg.be). Wij zoeken het voor je op.

Bijlage: Het verhaal achter schaliegas

Schaliegaswinning in de Verenigde Staten (VS) wordt gezien als dé game changer op internationaal niveau. Het is dan misschien ook aanlokkelijk om te dromen van vergelijkbare "successen" in Europa. Maar met moet deze zogenaamde successen toch met een grote korrel zout nemen. Vooreerst zijn er de verschrikkingen op gebied van volksgezondheid, klimaat, milieu, waterkwaliteit en omgeving. Deze gevolgen zijn in de VS pas duidelijk geworden nadat men al overal aan het exploiteren was. Men is eerst overal beginnen boren en pas daarna, na de confrontatie met de nefaste gevolgen (ziektes, ontploffingen, aardbevingen, bodemverontreiniging en vergiftigde drinkwaterlagen en rivieren), begint men na te denken over de voorwaarden en regelgeving. Dat is alvast niét de weg die we in Europa mogen inslaan. Door het zogenaamde "fracking" proces worden miljoenen liters water, vermengd met een ellenlange lijst chemicaliën (die vaak verborgen blijft onder het mom van bedrijfsgeheim) en zand onder hoge druk de grond ingepompt om de stenen te breken en zo het gas dat zich in de poriën van die stenen bevindt op te pompen. Risico's van het doorsijpelen van dit vervuilde water naar grondwaterlagen zijn onvermijdelijk. Ook het gas zelf kan aan de oppervlakte komen buiten de pijpleidingen om, of doorsijpelen in grondwaterlagen of waterputten, en dat veroorzaakt veiligheidsrisico's gezien het gas extreem ontvlambaar is. Vandaag zijn er in de VS al meer dan 1000 gevallen van waterbesmetting in de buurt van boorsites, alsook van methaanlekken door de boringen die ervoor gezorgd hebben dat waterputten en huizen ontploft zijn. Bovendien moet, zeker in de beginfase, een grote hoeveelheid gas afgefakkeld worden, wat het milieu en het klimaat verder schaadt. Voor de exploitatie zijn duizenden vrachtwagens nodig die voortdurend op en af rijden en gebieden van tientallen tot honderden kilometers moeten worden braak gelegd. De plaatsen in de Verenigde Staten waar schaliegas geëxploiteerd wordt zijn erg dunbevolkt en zeer uitgestrekt, een situatie die absoluut onvergelijkbaar is met het vaak dichtbevolkte Europa.

Maar ook de economische effecten zijn dubbel. De lage gasprijs in de VS creëert het valse beeld dat de ontginning van schaliegas goedkoop is. Het omgekeerde is waar. Boren naar schaliegas is extreem duur. Door het extra aanbod van gas, gecombineerd met de aanhoudende crisis en een stevige overheidssubsidie, lag de prijs van gas in de VS in 2012 zeven keer lager dan in 2008. Een hoge investeringskost in combinatie met een dalende verkoopprijs zorgt ervoor dat schaliegas exploitatie niet rendabel is. Volgens ramingen is de kost vandaag drie keer hoger dan de opbrengst. Het gevolg is dat bedrijven die actief zijn in de sector in 2012 een totaal verlies van 9,3 miljard dollar optekenden. Rex Tellerson, CEO van Exxon Mobil, liet in The Wall Street Journal optekenen dat hij zijn broek scheurde aan het schaliegasverhaal: "We're making no money, it's all in the red." In 2013 was er geen enkele boorput in de VS nog winstgevend.

Waarom blijven bedrijven dan verder boren? Ze hebben eigenlijk geen enkele andere keuze, vanwege de zogenaamde use-it-or-lose-it-clausule. Gronden, die aan hoge prijzen aangekocht werden, moeten bewerkt worden, wil de koper de gronden in zijn bezit houden. Het is boren of verzuipen. Boren naar gas is niet rendabel, niet boren is dat nog minder. Blijven boren is bovendien de enige manier om de schijn van succes hoog te houden. De marktwaarde van een bedrijf is immers rechtstreeks afhankelijk van de olie- en gasreserves in zijn portefeuille. Of deze nu praktische en economisch winbaar zijn of niet, is niet van belang.

Experts schatten dat de goedkope gasbubbel in de VS binnen twee tot vier jaar zal barsten; misschien duurt het langer, maar het is sowieso een eindig verhaal. Dan rest ons een landschap vol boorkraters, vervuild grondwater, chemische producten in de bodem waarvan we niet precies (mogen) weten wat ze zijn én meer CO2-uitstoot in de lucht.

In Europa is de situatie nog penibeler. De Europese bodem is moeilijker te ontginnen, de gasreserves zijn kleiner en de bevolkingsdichtheid groter. De productiekost in Europa zou dubbel zo hoog zijn als die in de VS. Het ontbreekt ons ook aan de infrastructuur, de expertise en de gekwalificeerde werkkrachten. Dat zouden we allemaal moeten invoeren vanuit Amerika, Canada of Australië. Uit een bevraging van 200 wetenschappelijke en industriële experten is gebleken dat een wholesale prijs van 40 à 50 euro per MWh gas vereist is om het oppompen van schaliegas in Europa voor de bedrijven economisch interessant te maken. Momenteel bedraagt die prijs met 15 à 19 euro nog niet eens de helft. Tot slot wordt ook het potentieel van schaliegas productie in de EU zeer laag ingeschat. Volgens de World Economic Outlook (WEO 2012) zou de productie van schaliegas in de EU amper 2 à 3% kunnen bijdragen aan de totale gasvoorraad in de EU.  Zijn we bereid om hiervoor miljarden te investeren, het milieu en het klimaat verder te belasten, grote gezondheidsrisico's te nemen en drastisch in te grijpen in de omgeving? Onconventioneel gas is exact hetzelfde gas als aardgas, en dus een fossiele brandstof, met de gekende nadelen. Het potentieel valt zeer te betwijfelen en de risico's voor volksgezondheid en klimaat zijn onverdedigbaar hoog. Dit is niét het antwoord op onze energieproblematiek en het is niét de keuze van de toekomst.

Zie ook Infoavond schaliegas van 26-06-2014 en Schaliegaswinning: NEEN! van 24-06-2014  op deze website.