1 MEI!

Voor mij is 1 MEI een echte feestdag, ik kijk er elk jaar naar uit.
Het is historisch ONZE feestdag, de feestdag van de Socialisten, niemand kan ons die afpakken.

Wat ik het fijnste vind aan 1 MEI is dat je elk jaar opnieuw gezellinnen/kameraden ziet, die je enkel op die dag ziet.
Het is telkens een prettig weerzien
. Daarom moet 1 MEI zo snel mogelijk, als de toestand van de volksgezondheid het toelaat, opnieuw lijfelijk kunnen doorgaan. En natuurlijk drinken we dan (een) pint(en) onder oude Socialisten.

De formule van 1 MEI mag voor mij vernieuwd worden, er mag naar nieuwe formules gezocht worden. Maar we moeten ook oog hebben voor tradities, vandaar dat de optocht(en) voor mij behouden moeten worden. Neen, voor mij is dat niet oubollig, voor mij is dat respect voor het verleden.

1 MEI is voor mij eveneens de dag dat tijdens het ganse evenement bijna permanent de Internationale in de één of andere vorm gespeeld of gezongen wordt (life; fanfares; CD ‘s).
Ik parafraseer Daniël Termont: “Ik krijg nog altijd kippenvel van de Internationale.” Ook voor mij is dat puur emotie met de linker vuist omhoog.