Dat zei burgemeester Ludwig Vandenhove tijdens de nieuwjaarsreceptie voor het Sint-Truidens stadspersoneel op maandag 2 januari 2012 op Stayen.

Na een analyse van de actuele financiële, sociaal-economische en maatschappelijke crisis had hij het over de toenemende armoede.

“Analyses zijn goed, maar wat gaan we hieraan doen?
Enkel een doorgedreven, permanente aandacht van alle bestuursniveaus en over alle beleidsdomeinen heen voor deze toenemende groep van kansarmen kan dit probleem verminderen.

En verder: “Het is alleen mijn overtuiging dat wij het over een andere boeg zullen moeten gooien willen we (terug) beseffen dat we, ook in Sint-Truiden, op één van de beste plaatsen in de wereld leven.
Een andere aanpak, een aangepaste visie en solidariteit is een essentieel gegeven om uit de huidige financiële, sociaal-economische en zelfs maatschappelijke crisis te geraken. We hebben dus ruim de mogelijkheden en moeten hier gebruik van maken.”

“Het is de eerste maal in 18 nieuwjaarstoespraken dat ik niet uitgebreid ingegaan ben op het personeelsbeleid van de stad Sint-Truiden.
Buiten de actuele, onduidelijke politieke situatie in Sint-Truiden heeft dit te maken enerzijds met de komende gemeenteraadsverkiezingen van zondag 14 oktober 2012 en anderzijds met de financiële onzekerheid waarmee gemeenten en steden geconfronteerd worden.
Het heeft geen zin om het stadspersoneel zaken te beloven, die niet waargemaakt kunnen worden.
Spijtig, want nieuwjaarsrecepties voor het stadspersoneel zijn het ideale moment om dat precies wel te doen.”, zegt Ludwig Vandenhove.

Beste personeelsleden, actief of gepensioneerd
Collega’s uit de politiek
Dames en heren
Beste vrienden

Ik wens u en allen, die u dierbaar zijn, het allerbeste toe voor 2012 namens het college van burgemeester en schepenen, de gemeenteraad en mezelf als burgemeester.

Ik hoop dat al uw verlangens en wensen mogen uitkomen en voor alles een goede gezondheid.

Ik wil waarnemend stadssecretaris Hilde Hendricx wegens ziekte verontschuldigen en u tevens haar wensen voor het nieuwe jaar overbrengen.
Het is haar idee om jullie straks allemaal een klein geschenk, namelijk een sleutelhanger, namens de stad Sint-Truiden te overhandigen.
Het biedt u de gelegenheid om wat extra reclame te maken voor onze stad en eveneens voor onze shop van Toerisme Sint-Truiden in het stadhuis op de Grote Markt.
De ‘echte’ waarnemend stadssecretaris Rob Timmermans is met verlof.

Spijtig genoeg moet ik u vragen om even stil te staan bij de personeelsleden, die ons dit jaar ontvallen zijn:
- Hilde Schoebrechts, administratief medewerkster bij de vreemdelingendienst en voorzitter van de koninklijke vriendenkring van het stadspersoneel;
- Benny Vandeneeden, arbeider in het stadsmagazijn.

Bedankt.

Beste vrienden

2012 kondigt zich niet zo goed aan, vooral op financieel en sociaal-economisch vlak. Het is echter aan ons om er, ondanks deze negatieve boodschappen, op menselijk en sociaal vlak een goed jaar van te maken.
Moeten we niet uit onze traditioneel economische spiraal, die ons hier in het Westen doet geloven dat enkel steeds meer ons gelukkiger kan maken?
Het is niet voor niets dat boeken, lezingen, gespreksavonden, etc. rond het thema geluk steeds meer succes kennen.
Ik kom hier later nog even op terug.

Internationaal en Europees is er de financieel en sociaal-economische crisis, die vooral de waarde en zelfs het bestaan van de Euro steeds meer in de problemen brengt.
Dit brengt onzekerheid met zich mee.
Wij vragen ons af of we nog wel voldoende pensioen gaan krijgen en of onze (klein)kinderen nog dezelfde levensstandaard zullen hebben, wij maken ons zorgen over ons spaargeld en de armoede neemt zienderogen toe. Kortom, zekerheden ebben weg.

Nationaal en Vlaams blijft er de onzekerheid of de pas gestarte regering onder leiding van Elio Di Rupo de communautaire en politieke rust in ons land kan doen weerkeren.
Gezien de steeds meer OPEN wereld, ook financieel en economisch, heeft deze situatie gevolgen voor ons internationaal imago. De verlaging van de rangschikking van België op de internationale financiële markten, de zogeheten rating, is hier het mooiste voorbeeld van.
Natuurlijk moeten we openlijk de vraag durven stellen of de impact van deze ratingbureaus niet aan banden moet gelegd worden. Het is een typisch voorbeeld van een mechanisme dat de steeds belangrijker wordende vrije markteconomie zelf in gang gezet heeft en dat nu die vrije markteconomie als het ware van binnenuit zelf ‘aanvalt’.

Voor onze regio en onze geliefde stad Sint-Truiden hoop ik dat we gespaard mogen blijven van ‘grote ongelukken’ en van bedrijfssluitingen en veel afdankingen.
Sint-Truiden doet het sociaal-economisch en commercieel nog goed in vergelijking met gelijkaardige Vlaamse en Limburgse gemeenten en steden. In het voorwoord van het informatieblad dat deze week in de brievenbus valt, haal ik hierbij een aantal concrete voorbeelden met treffende cijfers aan. Sociaal is echter een ander gegeven en dit heeft te maken met onder andere de aanwezigheid van specifieke bevolkingsgroepen op ons grondgebied, zoals asielzoekers en (ex -)psychiatrische patiënten en de toenemende vergrijzing in onze regio.

En zo raken we meteen aan het probleem van de toenemende armoede.
De media bericht dagelijks over de toenemende armoede, ver van ons. Maar armoede is ook dichtbij, vaak in de eigen omgeving, zonder dat we het altijd zelf beseffen.
Ik citeer enkele cijfers uit het jongste rapport van de Europese Commissie over de arbeidsmarkt en de sociale situatie in Europa, die precies vandaag in de krant De Morgen (1).
De kans dat een Belg in de armoede verzeild raakt, bedraagt 20,8 % of 1 op 5.
Voor alleenstaande ouders loopt dat cijfer zelfs op tot 35 %.
Van de Belgische bevolking leeft 14,6 % in armoede, een cijfer dat al een aantal jaren stabiel is. Wat wel opvalt, is dat binnen die groep armen de armoede zelf steeds toeneemt.

Analyses zijn goed, maar wat gaan we hieraan doen?
Enkel een doorgedreven, permanente aandacht van alle bestuursniveaus en over alle beleidsdomeinen heen voor deze toenemende groep van kansarmen kan dit probleem verminderen.
Zijn we het niet aan onszelf verplicht om dit te doen?
Kunnen we het ons als maatschappij veroorloven om de groep, die niet meer meekan, steeds maar te laten aangroeien?
Deze situatie blijven voor ons uitschuiven, zal ons op een bepaald ogenblik confronteren met harde werkelijkheden. Of zijn we de rellen van deze zomer in een aantal steden in Groot-Brittannië al vergeten?
De levensstandaard is bij ons (nog) voldoende hoog om ervoor te zorgen dat iedereen bij ons aan alle basisbehoeften zou kunnen voldoen.

Armoede moet niet enkel gezien worden in materiële context.
De cijfers van de hulptelefoon Tele-Onthaal voor de maand december 2011 bevestigen dit (2).
In een ‘normale’ decembermaand krijgt Tele-Onthaal gemiddeld 1.500 oproepen van personen, die het zwaar hebben en het leven even niet meer zien zitten.
Vorige week woensdag 28 december 2011, op een ogenblik dat eindejaar nog moest komen, waren er dat al 1.800 of een vijfde meer dan in december vorig jaar.

Beste vrienden

is dan alleen somberheid troef bij het begin van dit nieuwe jaar?
Neen, helemaal niet.

Het is alleen mijn overtuiging dat wij het over een andere boeg zullen moeten gooien willen we (terug) beseffen dat we, ook in Sint-Truiden, op één van de beste plaatsen in de wereld leven.
Een andere aanpak, een aangepaste visie en solidariteit is een essentieel gegeven om uit de huidige financiële, sociaal-economische en zelfs maatschappelijke crisis te geraken. We hebben dus ruim de mogelijkheden en moeten hier gebruik van maken.

Ik kan het niet duidelijker zeggen dan de onlangs overleden toneelauteur en laatste president van Tsjecho-Slowakije Vaclav Havel al in 2002 zei en ik citeer (3):
“Wij bouwen niet langer een imperium.
We bouwen iets totaal verschillends: een democratische unie van staten bestaande uit gelijke burgers en naties.
Het is mijn diepste overtuiging dat die immense taak niet kan worden volbracht zonder grondig na te denken over onszelf. Het zal ons toch om meer te doen zijn dan alleen akkoorden over reguleren en dereguleren van energieprijzen, over stemprocedures in de gemeenschapsinstellingen en -executieven, over de verdeling van middelen, of over de techniek om reguleringen op te stellen.”

Besparen is de boodschap, die we overal horen, zowel in de privésector, als bij de diverse overheden.

De stad Sint-Truiden is geen eiland en we ontsnappen er dus niet aan, maar strikt persoonlijk heb ik een ander idee.
Het bijna blindelings besparen op alle overheidsniveaus dreigt onze economie nog meer te vertragen. Bovendien wordt vaak vergeten dat er achter al die besparingen mensen en families zitten.
Ik huiver voor een debat dat alleen maar over cijfers, percentages en zogeheten meer flexibiliteit gaat.

De stad Sint-Truiden, maar alle gemeenten en steden ontsnappen niet aan deze algemene tendens.
Gemeenten en steden zijn de laatste schakel in de ketting van de bestuursniveaus en krijgen steeds maar meer lasten en taken naar zich toe geschoven zonder dat hier financiële middelen tegenover staan.
Ik pleit voor een debat ten gronde, waarbij de financiering van gemeenten en steden structureel wordt geregeld vanuit de Vlaamse regering. Deze visie is ook ingegeven vanuit een democratische bekommernis. Immers, de burger heeft het meest vertrouwen in het gemeentelijke bestuursniveau.
Ik besef dat zulk debat moeilijk zal liggen in het jaar van de gemeenteraadsverkiezingen, maar dat mag ons niet beletten er te blijven op aandringen.

‘Warme Winterse Wensen’: het is een specifieke campagne, die de stedelijke jeugd- en informatiedienst ontwikkeld heeft voor de eindejaarsperiode van 2011 en het begin van dit nieuwe jaar 2012.
Ik wil hen hiervoor nog eens proficiat wensen.

Sint-Truiden is het ganse jaar door een warme, solidaire en gastvrije stad.
Het stadsbestuur wil dit met deze slogan nog maar eens benadrukken.

Ook dit is een vorm van citymarketing, maar het mag niet enkel bij woorden blijven.

Bedankt allemaal voor de goede samenwerking in 2011 en ik hoop op hetzelfde voor 2012.
2012 is een jaar van gemeenteraadsverkiezingen en mijn lange politieke ervaring leert mij dat dit het besturen er zeker niet gemakkelijk(er) op maakt. Toch is het onze gezamenlijke plicht, ambtenaren en politici, om de dienstverlening aan de inwoners hoog te houden.

Ook bedankt en proficiat aan:
-          de personeelsdienst en de voorzitter en de leden van de Koninklijke Vriendenkring van het Stadspersoneel voor het mee organiseren van deze nieuwjaarsreceptie en de aansluitende party;
-          de personeelsleden die dit jaar gehuwd zijn en/of die moeder of vader geworden zijn;
-          alle gedecoreerden en gepensioneerden, die we zo dadelijk gaan huldigen.
Voor de gepensioneerden in het algemeen en ere-stadsontvanger Marc Jenné in het bijzonder: nog vele gelukkige en gezonde jaren.

Het ga je goed in 2012!

Een prettige receptie en een geslaagde fuif.

(1) De Morgen, 2 januari 2012 - Armoede neemt toe
(2) www.knack.be, 29 december 2011 - Hulptelefoon Tele-Onthaal wordt overstelpt
(3) Knack, 41e jaargang nr. 51 van 21 tot 27 december 2011.