“Allerheiligen is één van die tradities, die gelukkig nog in ere gehouden wordt.”, aldus burgemeester -federaal volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove. “Er zijn er immers nog zo weinig.”

Er is dan ook de optocht naar het stedelijk kerkhof in Schurhoven, waar de burgemeester onder andere een toespraak houdt.
Dit jaar riep hij op tot respect en solidariteit, drukte de hoop uit dat mensen minder in zichzelf gekeerd zouden leven en meer aandacht zouden hebben voor ‘de anderen’ en stond stil bij het unieke van elk individu.

Hieronder vindt u de integrale tekst.

Zeer Eerwaarde He(e)r(en)
Mijnheer de diaken
Geachte voorzitters, vlaggendragers en leden van de vaderlands­lievende verenigingen
Geachte voorzitters en leden van de socioculturele, sport- en andere verenigingen
Beste afgevaardigden van de onderwijsinstellingen
Beste leerlingen en kinderen
Heren generaal(s), kolonel(s), officieren en onderofficieren en andere vertegenwoordigers van de militaire overheid
Vertegenwoordigers van het Rode Kruis en van de Civiele Bescherming
Dames en heren van de federale politie, lokale
politie Sint-Truiden - Gingelom - Nieuwerkerken, gewestelijke brandweer Sint-Truiden en jeugdbrandweer
Beste leden van het Koninklijk Stedelijk Feestcomité
Beste leden van de Koninklijke Harmonie ‘De Gilde’
Collega’s politici
Dames en heren
Beste medeburgers 

Ik heet u allen van harte welkom op deze plechtigheid ter gelegenheid van Allerheiligen.

Naar jaarlijkse gewoonte zijn de begraafplaatsen overal weer omgetoverd tot bloemenzeeën, ook hier bij ons.
Vandaag herdenken we onze overleden familieleden en dierbaren.

Allerheiligen is officieel een christelijke feestdag waarop alle heiligen van de Rooms-katholieke kerk gezamenlijk worden herdacht.
De dood en het leven na de dood staan hierbij centraal.

Ongeacht geloofsovertuiging en al dan niet volgens specifieke rituelen herdenkt het grootste gedeelte van de bevolking in ons land, volgens de traditie, op Allerheiligen of morgen op Allerzielen, haar of zijn doden.

Het is misschien goed om op deze dag de jachtige tijd even achter ons te laten en stil te staan bij de essentie van het leven.

Niemand kan ontkennen dat we in onze materialistische, Westerse wereld steeds minder bezig zijn met het welzijn van anderen en steeds meer in onszelf gekeerd zijn. Met andere woorden, de solidariteit neemt zienderogen af.

We weten nochtans dat we, ondanks de huidige crisis van de banken en de economische achteruitgang, het in deze Westerse maatschappij nog zo slecht niet hebben, maar we staan er te weinig bij stil.
We stappen er allemaal te licht over en vinden als het ware onze welvaart vanzelfsprekend.
Via het Internet kunnen we in contact komen met de hele wereld, maar onze naaste buren vergeten we vaak.

In dit verband verdient het onze aandacht, ook en misschien zeker vandaag, dat er steeds meer personen en gezinnen zijn, die echt in (financiële) problemen zitten en die op of onder de armoedegrens leven.
En zij leven vaak dichtbij of tussen ons zonder dat we het beseffen.

Wij komen hier vandaag samen om onze overledenen te herdenken en zeker diegenen die streden voor onze vrijheid en democratie.
Zij hadden wel onderling contact: zij bestreden de vijand solidair en eensgezind!
In die zin vraag ik uw bijzondere aandacht voor de tentoonstelling van de Heemkundige Kring Groot-Sint-Truiden ‘Sint-Truiden en Truienaren tijdens Wereldoorlog 1’, die loopt tot en met 11 november in ’t Galerietje in de Minderbroedersstraat.

De wereldwijde financiële en economische crisis van de jongste tijd heeft pijnlijk duidelijk gemaakt dat onze welvaart broos is en zeer snel vergankelijk kan zijn als alles enkel maar draait om winstbejag en macht.
Het is dankzij de talrijke internationale samenwerkingsverbanden, zoals de Europese Unie (EU) en het snel ingrijpen van de (internationale) politiek, dat de ‘crash’ die we nu kennen wellicht niet dezelfde gevolgen zal hebben als in de jaren dertig van de vorige eeuw.
De geschiedenis leert ons welke de gevolgen kunnen zijn van radeloos­heid en blinde angst.

En we moeten uit de geschiedenis blijven leren en blijven beseffen, nu ook weer, dat de materialistische ik-maat­schappij tot niets positiefs kan leiden.
In ons land hebben de voorbije maanden op politiek vlak aangetoond dat niets kan worden bereikt zonder het nodige wederzijds respect, begrip en solidariteit.
Zonder bereidheid tot compromis kan geen resultaat worden geboekt.

Ik wil vandaag dan ook eens te meer een pleitbezorger zijn voor wederzijds begrip, respect en dialoog.
Respect van de Christen voor de Moslim, van de autochtone bevolking voor de allochtone bevolking en visa versa.
Respect tussen arm en rijk.
Respect voor een democratisch verkozen overheid, die ons maatschappelijk bestel, grotendeels gebaseerd op het principe van de vrije markteconomie, kan en moet bijsturen. 

Laat ons vandaag stilstaan en terugdenken aan onze nabestaanden en aan het geen ze voor ons betekenden.
De sfeer van rust en stilte op deze begraafplaats geeft ons de gelegenheid om te beseffen dat ieder ‘mens’, ieder ‘individu’ uniek is en haar of zijn leven lijdt of geleden heeft.
Iedereen deed of doet het op haar of zijn manier om Frank Sinatra te citeren.
Maar zo heeft iedereen evenzeer nood aan ‘de anderen’, wie dat ook mogen zijn.
Niemand kan zich gelukkig voelen zonder te kunnen spreken met 'de anderen' of haar/zijn gevoelens te kunnen uiten aan ‘de anderen’.
Op Allerheiligen druk ik de hoop uit dat 'die anderen' nog belangrijker mogen worden.

Vooraleer af te sluiten, wil ik nog even stilstaan bij de kerkhoven in Sint-Truiden en het beleid dat wij hier rond voeren.
Buiten begraafplaatsen zijn kerkhoven voor heel wat mensen een plaats om even te verpozen, om tot rust te komen of om anderen te ontmoeten. Het stadsbestuur van Sint-Truiden in het algemeen en bevoegd schepen
Filip Moers in het bijzonder doen er dan ook alles aan opdat deze kerkhoven, 22 in het totaal, er het hele jaar, maar zeker in deze periode, verzorgd bijliggen.

In dat verband vraag ik uw bijzondere aandacht voor ons project ‘Woorden sterven niet’.
Op mijn initiatief is er in 2005 begonnen met gedichten te plaatsen op de diverse kerkhoven in Sint-Truiden.
Nu zijn we rond: op elk van de 17 nog toegankelijke kerkhoven is een gedicht geplaatst en er is ook een bundel uitgegeven onder de titel ‘Woorden sterven niet’, waarin alle gedichten zijn opgenomen met prachtige foto’s van de locaties waar ze staan.
De publicatie is te koop voor 2,00 EUR via Toerisme Sint-Truiden.
En ik kan het niet beter zeggen dan de Salvadoraanse dichter Roque Dalton: “Zoals de dood raakt dichtkunst de mens dieper in zijn ziel dan wat ook.”

Ik wil iedereen van harte bedanken, die op de éne of andere manier heeft bijgedragen tot het goede verloop van deze plechtigheid.

Ik dank u allen voor uw aandacht en uw aanwezigheid.