Het is goed dat de bevolking nu grote dankbaarheid toont ten aanzien van verzorgend personeel in de meest brede betekenis van het woord, kortweg de gezondheidssector. Maar moet dat niet altijd zo zijn?

“Ja, dat zou ALTIJD zo moeten zijn”, zegt Vlaams parlementslid Ludwig Vandenhove.

“Wij beseffen te weinig wat deze beroepscategorie voor ons doet in de samenleving.
We ervaren dat als kennissen, familie of wijzelf eens in het ziekenhuis terechtkomen.
We vinden dat allemaal normaal, allemaal vanzelfsprekend. Nochtans is het dat niet.

Natuurlijk zullen sommigen zeggen, het is hun werk, ze worden er (goed?) voor betaald.
Over dat goed betaald kan natuurlijk gediscussieerd worden in functie van de gemiddelde verdiensten en prestaties van alle bevolkingscategorieën.

Natuurlijk zullen sommigen zeggen dat ze al eens onvriendelijk personeel tegenkomen in een ziekenhuis, in een bejaardentehuis of bij thuisverpleging of bij gezins- en bejaardenhulp. Of dat ze te weinig praten en te weinig met de patiënten bezig zijn (omwille van de vele besparingen en te weinig personeel gedurende de laatste jaren!). Of dat er al eens iets verkeerd loopt.
Ongetwijfeld is dat juist. Maar iedereen kan al eens een slechte dag hebben. Bovendien zijn we allemaal maar mensen en zijn we gelukkig niet allemaal hetzelfde. Dus hou daar rekening mee, ook als je andere mensen beoordeelt, buiten en binnen de verzorgingssector.

Neem van mij aan dat het geen gewone job is, zoals alle andere.
Het is hard werken.
Er is altijd in zekere zin, in mindere of meerdere mate, een vorm van roeping bij betrokken.

Prijs onze sterke gezondheids- en welzijnssector ALTIJD, niet enkel in crisistijden.
Niet enkel nu symbolisch met witte lakens buiten te hangen of met handgeklap.

BEDANKT, ALTIJD, niet enkel nu tijdens de Coronacrisis.
Hopelijk beseffen we dat en handelen we ernaar als het ergste achter de rug zal zijn.”

• Zie onder andere ook ‘Dankbaarheid om onze sociale zekerheid’ van vrijdag 20 maart 2020 op deze website.
   
• Foto: pxhere.com