Beklijvend

“De toespraak van actrice Veerle Baetens bij het in ontvangst nemen van de B Plus Prijs voor Politieke Moed 2013 op donderdag 24 april 2014 in Rotonde 1 van de Kamer van Volksvertegenwoordigers in Brussel was voor mij beklijvend en pakkend.”, zegt gedeputeerde en voorzitter van B Plus Ludwig Vandenhove.

“Het zou beter zijn als er wat meer bekende Belgen en Vlamingen meer zouden uitkomen voor hun mening inzake de toekomst van België en Vlaanderen binnen België.
In deze verkiezingsperiode met opiniepeilingen, die een grote(re) N-VA voorspelt, doet het goed om zulke taal van een bekende Vlaming te horen.
Niet iedereen steekt, gelukkig, haar/zijn hoofd in het zand.”

Hieronder vindt u de toespraak van Veerle Baetens.

Ik had nooit gedacht dat toen men mijn vroeg of ik deze prijs wilde aanvaarden indien het mij toekwam, ik deze ook effectief zou krijgen. Dit is geen valse bescheidenheid. Dit is realiteit. Ik ben moedig geweest. Bij mijn weten leef ik in een land waar vrijheid van meningsuiting een fundamenteel recht is, waar artiesten, sportmensen, journalisten, politiekers, gemediatiseerde mensen vrijuit mogen spreken, waar iedereen thuis via internet, zijn ongezouten mening de wereld mag insturen. Ik woon in een land waar ik niet publiekelijk word opgeknoopt op het marktplein omdat ik het niet eens ben met de heersende opinie. Ik leef gelukkig in een democratisch land... allez ja. Dat denk ik toch want blijkbaar ben ik moedig geweest door mijn hart te laten spreken voor mijn land. Blijkbaar heb ik iets gezegd waarvoor je ballen aan je lijf moet hebben. Wel, ik wil jullie niet teleurstellen, ik heb ze niet, die ballen. Ik ben gewoon zo goed als mogelijk "mezelf' geweest en ik heb getracht positieve woorden te spreken over dit land.

Ik ben niet iemand die dit graag doet, ...speechen, in het openbaar spreken als mezelf. Eerlijk, ik loop echt veel liever als pandabeer over het scherm dan als bekende Vlaming mijn gevoelens te uiten, mijn mening openbaar te maken maar ik sta nog steeds achter mijn woorden die ik toen gesproken heb: "Ik denk dat wij Vlamingen en Walen iets moois hebben samen en ik hoop dat we dat beseffen"

Ik weet het, ik ben geen doorsnee Vlaming. Ik ben actrice, ik kom met mijn smoel op TV, daar ben ik blijkbaar voor weggelegd. Door mijn beroep kom ik, zeker de laatste tijd in contact met veel culturen waaronder die van de Amerikanen, Polen, Denen, Duitsers, Oostenrijkers, Fransen en...Walen. Ik heb zelfs een relatie gehad met een Waal en een Fransman (is niet hetzelfde hoor!) Ik heb in Frankrijk gestudeerd en ik woon aan de taalgrens. Ik ben dus geen voorbeeld Vlaming maar ik ben er wel één. Maar ik ben ook Belg. Ik ben geen Waal maar moest ik bij mijn eerste lief gebleven zijn en kindjes met hem hebben zouden mijn kindjes voor de helft Waals zijn. Mijn buurman heet Van De Plas, één van onze grootste acteurs heet Poelvoorde, één van onze grootste cineasten heet Van Dormael, mijn ex heet De Winter. Allemaal Walen. Wij zijn allemaal familie, wij zijn met elkaar verweven! Ik heet Baetens en ik hou van mijn kerktoren maar soms kruip ik er liever in dan eronder te blijven zitten. Om even alleen te zijn maar vooral om overzicht te krijgen. Om alles vanop een afstand te zien en zo een heel andere kijk op de zaken te krijgen. Toen ik in Amerika was voor de Oscars sprak een Pools meisje me aan. Ze zei me: "Thuis in Polen voel ik me Pools maar sinds ik in Amerika woon en vanop een afstand kijk naar mijn thuisland, voel ik me meer Europees dan Pools. Het is maar vanuit welk standpunt je de dingen bekijkt.

Een Zuid - Afrikaanse vriendin wees me erop dat we ons cultureel aan het segregeren zijn en wie weet ook economisch aan het verarmen zijn. Ik ben dan geneigd om te zeggen: "Zij zal het wel weten zeker." In ons landje van ongeveer 30.000 vierkante meter komen de Germanen en de Romanen samen. Wij Belgen, wij drinken graag een lekker wijntje, liefst al bij de lunch mààr we zien ook graag alles goed en netjes geregeld. Ik werk met Denen en Duitsers, (Germanen) samen momenteel. Toen de Belgen hun fles wijn bovenhaalden tijdens de lunch (wij hebben de traditie een glaasje te drinken bij ons middageten) Je had hun gezicht moeten zien. Ze waren zwaar gechoqueerd.

Bij ons komt Noord en Zuid samen en dat voel je aan onze cultuur. Hoe de kaarten vroeger lagen is voor mij van geen tel. Vandaag de dag streven we naar een verenigd Europa, naar een grotere samenhorigheid. Dat het een moeilijke opdracht is lijkt me evident. Het zal niet vanzelf gaan en het "op lange termijn denken" is een noodzaak.
Jacques BreI zei ooit: "Als ik koning zou zijn, dan stuur ik als een soort militaire dienstplicht alle Vlamingen voor zes maanden naar Wallonië, en omgekeerd. Daar zouden ze bij gezinnen worden ondergebracht en op die manier razend snel onze etnische en taalkundige problemen oplossen. Omdat iedereen op dezelfde manier kiespijn heeft, van zijn moeder houdt en spinazie lekker vindt, of er net van walgt. Dat zijn de dingen die echt tellen."

 In 1945 kwam er een einde aan de tweede wereldoorlog. In 1968 werd Leuven Vlaams. In 1978 stierf Brel en werd ik geboren. Alles dat gebeurd is voor mijn geboorte is voor mij geschiedenis, iets waar ik weet van moet hebben en uit moet leren. Maar ik zou liefst vooruit kijken, naar wat belangrijk is voor mijn kind en dat van eenieder ander. Ik wil geen oorlog, ik wil vrede, waar dit teken (V) in werkelijkheid voor staat. Want de dag dat er een Waal, een Chinees, een Marokkaan naast u komt wonen en deze weet hoe hij bomen moet snoeien, de lekkerste gerechten kan bereiden of als geen ander bereid is om op uw kinderen te passen... dan zal je hem anders bekijken. Dan zal je niet meer spreken over "zij en wij" maar over "gij en ik". Dan wordt het persoonlijk en liefdevol en daarover moet het in essentie gaan. Want vaak voel ik dat wat er zich in de politiek afspeelt geen spiegel is voor wat er zich tussen de mensen afspeelt. Ik wil niet kijken naar wat we niet hebben. Ik wil kijken naar dat wat we hebben en kunnen kwijt spelen. Een land dat aangenaam is om in te wonen, dat niet echt iets te kort komt en eigenaar is van een rijke gevarieerde cultuur.

"La Belgique, c'est fatiguant mais surtout interéssant."
Vrij vertaald naar het Nederlands: "België is een beetje vermoeiend maar vooral héél erg boeiend! "

 

Zie ook Uitreiking “Prijs voor Politieke Moed 2013” B Plus van 26-04-2014 op deze website.