“Bij het begin van de nieuwe gemeentelijke legislatuur 2025-2030 is de woningproblematiek - terecht - in heel wat gemeenten en steden prioritair. 
Bij ons in Sint-Truiden is dat niet anders. Maar voldoende sociale woningen bouwen, ligt bijna overal gevoelig”, zegt Ludwig Vandenhove.

“Vorig weekend werd de beleidsnota van de stad Antwerpen voorgesteld.
Eén van de aandachtspunten is het beloofde aantal sociale woningen dat de komende zes jaar zal gerenoveerd en/of gebouwd zal worden: 7 500 volgens bevoegd schepen Patrick Janssens.(1) Onmiddellijk kwamen er al andere geluiden of het er wel zoveel zouden zijn, want deze legislatuur zou het beloofde aantal ook niet gerealiseerd zijn.
Cijfers worden in twijfel getrokken door (andere) politieke partijen naargelang ze aan hun achterban willen verkopen dat er veel of weinig sociale woningen bijkomen.

Waarom toch? Een dak boven ieders hoofd is een basisbehoefte in één van de meest welvarendste regio’s binnen de Europese Unie (EU). Of niet soms?
Waarom zijn zoveel mensen daartegen?
Omdat ze die potentiële inwoners niet in hun omgeving wensen?
Omdat hun eigendommen, die er dicht bij liggen, dan minder waard zijn of worden?
Omdat die gezinnen en/of personen in verhouding lagere inkomens hebben en meer kosten aan de lokale samenleving dan hogere inkomenscategorieën, die zelfs meer belastingen betalen?
Of welke andere redenen nog?

Dat zal wel allemaal waar zijn in de ogen van - een spijtig genoeg steeds groter - gedeelte van de bevolking. En dat is hun goed recht.
Wat is dan hun oplossing voor de wooncrisis in Vlaanderen? Dat zou ik graag horen, maar dan blijft het vaak stil.
Het is mijn overtuiging dat we deze sociale problematiek maar kunnen oplossen in een goede wisselwerking tussen de private sector en de openbare sector, lees de sociale huisvestingsmaatschappijen. Maar dan zullen de privéspelers op de markt zich ook moeten aanpassen, vooral qua prijs. En dan zal de discriminatie op de woningmarkt moeten verdwijnen.
Als politicus tussen het volk hoor ik vaak verhalen over allochtonen, alleenstaanden, alleenstaanden met kinderen, bestaansminimumtrekkers of werklozen, die geen huurhuis kunnen krijgen.
Waar moeten die mensen dan naartoe? 
  
Tegenwoordig is het in, onder andere om de publieke opinie ter wille te zijn, om niet meer over sociale woningen te spreken, maar over betaalbare woningen. 
Mijn vraag is dan: wat zijn betaalbare woningen?
Dat is natuurlijk een zeer relatief en rekbaar begrip, afhankelijk van de inkomenssituatie van personen en/of gezinnen.

Een aantal tendensen, die ik hierboven citeer, worden nog versterkt door het gegeven dat de sociale woningsector, maar goed, af wil van getto’ s van veel sociale woningen of appartementen en eerder aan inbreiding wil doen in of dichtbij private projecten.

Er wacht een enorme uitdaging voor gemeenten en steden op het vlak van woonbeleid, ook voor Sint-Truiden.
Het is een politiek, sociaal, sociologisch en economisch probleem.”
---

• (1)’Janssens opnieuw schepen: ‘Het voelt als thuiskomen’, De Morgen, maandag 16 december 2024, pagina’ s 6 en 7.
   
• Zie onder andere ook ‘Iedereen heeft recht op een woning’ van maandag 23 september 2024 op deze website.      
   
• Foto: istockphoto.com.