Er is geld genoeg…

“Dat is mijn stelling als ik weer eens een discussie voer ‘aan den toog’ over bepaalde politieke dossiers waar te weinig aandacht, lees (zogezegd) te weinig geld, voor is”, zegt Vlaams volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove.

“Er is inderdaad geld genoeg, maar het is slecht, lees oneerlijk, verdeeld. Bovendien is politiek bedrijven in essentie een zaak van de juiste beleidskeuzes te maken. Maar daar begint het al: wat voor de éne burger of voor de éne politieke partij de juiste keuze is, is dat niet voor de andere burger of voor de andere politieke partij.

In één van de meest welvarendste regio’s ter wereld, wat Vlaanderen is, zouden wij er toch perfect kunnen in slagen om bijvoorbeeld de armoede en zeker de kinderarmoede echt aan te pakken.

Interessant in dit verband is de vijfdelige reeks, die recent in Gazet van Antwerpen is verschenen rond  ‘ZWART GELD’.
Deze artikels hebben mijn aandacht nog maar eens op het echte probleem getrokken.

De cijfers zijn indrukwekkend: om en bij de 15,4% van wat jaarlijks in ons land geproduceerd wordt, gebeurt in het zwart, de Belgische schaduweconomie bedraagt elk jaar meer dan 70 miljard euro en op de bankrekeningen staat meer dan 44 miljard euro aan zwart geld geparkeerd. (1)

Elke vorm van zwartwerk moet bestreden worden, maar er is zwartwerk en zwartwerk. Zo loopt de zogenaamde huis-, tuin- en keukenfraude fors op. Maar die stelt natuurlijk niets voor ten opzichte van grote fraudeurs, die er hun specialiteit van maken. Er zijn ook sectoren, die ‘fraudegevoeliger’ zijn dan andere, zoals de bouw- of de horecasector.

Regeringen, zeker met Socialisten mee in de meerderheid, proberen stelselmatig inspanningen te doen om dit zwarte circuit aan banden te leggen. Ook nu staat dit weer in het federaal regeerakkoord. Maar is dat voldoende?

Voor mij kan het nooit genoeg zijn. Ik begrijp dan ook de Parti Socialiste (PS), die stelt dat “de strijd tegen de financiële fraude sneller en beter moet”. (2)
Aanvullend op het regeerakkoord heeft de PS een reeks eigen voorstellen neergelegd in de Kamer van Volksvertegenwoordigers.
Het gaat vooral over het op korte termijn beschikbaar stellen van diensten, die zich met financiële misdrijven bezighouden.

In de ongelijkheidskwestie is zwartgeld maar één, zij het een belangrijk element. Als ik nu bijvoorbeeld zie hoe de professionele voetbalwereld zich weert tegen de betaling van normale belasting- en Rijkssociale Zekerheid (RSZ)-tarieven vrees ik dat het echte debat over een eerlijker verdeling van de lasten nog niet voor morgen is. Of hoe de Liberalen zich nu al verzetten tegen de plannen van federaal Vice- eerste minister en minister van Financiën,  belast met de coördinatie van de fraudebestrijding Vincent Van Peteghem om tot een brede fiscale hervorming te komen. (3)

Wil de politiek echt dit fundamentele probleem in onze samenleving aanpakken? Of beter, wil een meerderheid van de politiek dit doen.
In een democratie heb je nu éénmaal een meerderheid nodig om zaken te veranderen.
Ik vrees dat het antwoord op de bovenstaande vragen NEEN is.

Dat zal mij niet beletten om te blijven volhouden dat er op zich geld genoeg is in onze samenleving, maar dat het eerlijker moet verdeeld worden. En neen, dat is geen populisme, dat is de realiteit.
Zolang ik actief in de politiek ben, zal ik hiervoor blijven vechten.
Naïef? Een dromer? Wel, dan is dat maar zo.”