“De verwachtingen waren niet hoog voor de 29ste klimaattop van de Verenigde Naties (VN) in Bakoe (Azerbeidzjan), maar het resultaat is nog veel bedroevender dan eerst gedacht.(1)
Triestig”, zegt Ludwig Vandenhove.
 
“Elke dag lezen we en horen we de gevolgen van de klimaatopwarming en/of worden we er zelf mee geconfronteerd.
Het meest recente voorval zijn de overstromingen in en rond Valencia in Spanje.
Je zou dan zeggen dat iedereen de hoogdringendheid van maatregelen beseft, maar blijkbaar niet. En dan moet Donald Trump nog beginnen aan zijn volgende legislatuur als president van de Verenigde Staten.
 
Deze top ging vooral over een eventuele verhoging van de klimaatsteun door 23 Westerse industrielanden aan zogeheten ontwikkelingslanden.
Er wordt verwacht dat de Verenigde Staten zich zullen terugtrekken uit het VN-klimaatakkoord, zodat er nog 22 landen overblijven.
Ander discussiepunt: zijn landen als China, India en de oliestaten nog ontwikkelingslanden, zoals omschreven in het oorspronkelijke klimaatakkoord van 2009? Neen, dat is een debat waard, maar niet ten koste van de echte arme naties.
 
De kosten van de klimaatverandering nemen elk jaar toe sedert 2009 en dreigen zeker voor de ontwikkelingslanden onbetaalbaar te worden.
Nu is er ‘ten minste’ 300 miljard dollar per jaar tegen 2035 uit de bus gekomen en wordt er gestreefd naar 1 300 miljard dollar per jaar. 
Bij dat laatste bedrag wordt vooral gerekend op de private markt. Maar hoe realistisch is dit? Zijn dit niet - al dan niet voor een gedeelte - loze beloftes?
 
Er is ook weer geen echte vooruitgang gemaakt in de afbouw van olie en gas.
Fossiele brandstoffen blijven meespelen.
Met de huidige klimaatplannen warmt de aarde verder op met bijna drie graden.
 
Enig positief nieuws in Bakoe: er zou een meer transparante markt komen voor de handel in koolstofkredieten/emissierechten, waarmee uitstoot financieel kan gecompenseerd worden en aangewend kan worden voor een klimaatbeleid.
 
Wordt het stilaan hopeloos?
Ik moet zeggen dat ik soms de moed verlies, dat wij niet allemaal samen beseffen dat we de wereld onleefbaar aan het maken zijn voor diegenen, die na ons komen.
Ik citeer een zwaar ontgoochelde klimaatwetenschapper Valerie Trouet: “De barrage aan klimaatextremen gaat gewoon door, eeuwenlang alsmaar sneller en sneller. Dat beangstigt me misschien nog het meest, meer dan de onontkoombaarheid, de onomkeerbaarheid.”(2)
 
De resultaten van deze VN-klimaattop zijn wat ze zijn. Maar wat zeker zo erg is dat dit andermaal enorm demotiverend werkt voor alle sensibiliserende acties, die de diverse overheden rond het klimaat doen.
Ik hoor het de bevolking al zeggen: “En dan worden er van ons inspanningen gevraagd, net alsof wij de wereld dan gaan redden.” Zo komen we steeds meer in een vicieuze cirkel terecht.”
___

• Zie onder andere ook ‘Moet er altijd een ramp gebeuren?’ van maandag 4 november 2024 op deze website.
   
• (1)’Klimaattop laat Europa en armere landen met kater achter’, De Standaard, maandag 25 november 2024, pagina 1.
   
• (2)’”Het maakt allemaal niet veel uit wat ik zeg als klimaatwetenschapper”’, De Standaard, dinsdag 26 november 2024, pagina’s 4 en 5.
   
• Foto: istockphoto.com.