Oudere werklozen ‘slecht behandeld’

Werknemers, die in het systeem van het Stelsel van Werkloosheid met Bedrijfstoeslag (SWT), het vroegere brugpensioen, stappen, krijgen vaker wel dan niet te maken met ‘slechte informatie, onaangepast werkaanbod en vernederende bezigheidstherapie’. (1)

Ik wist dat al uit persoonlijke ervaringen van een aantal personen, maar nu wordt het ook bevestigd door een enquête van het Vlaams Algemeen Belgisch Vakverbond (ABVV)”, zegt Vlaams volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove.

“Vier op de tien ondervraagden - 2 197 leden tussen 60 en 65 jaar, aangevuld met 97 getuigenissen en 25 diepte-interviews - geven aan liever aan het werk te zijn gebleven dan in het systeem terecht te komen. Ook personen op leeftijd worden niet graag werkloos.
Dat is een heel andere realiteit dan het stigma dat de betrokken leeftijdsgroep vaak meekrijgt in heel het politiek en maatschappelijk debat rond activering en de werkgelegenheidsgraad, die omhoog moet.  

Als 64-jarige nog een stage moeten volgen, voor 4,10 euro per uur klusjes doen of drie keer achter elkaar dezelfde sollicitatietraining ondergaan: het zijn maar enkele van de verhalen.
Amper een paar weken na hun ontslag worden deze 60-plussers geconfronteerd met een activeringslogica, die niet spoort met de reële kansen op werk en die geen rekening houdt noch met hun beroepsloopbaan, noch met het wettelijk kader van hun statuut.

Het SWT-statuut is duidelijk wettelijk omschreven en wordt toegekend binnen specifieke Collectieve Arbeidsovereenkomsten (CAO’s).

Uit de bevraging blijkt dat de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling (VDAB) er niet in slaagt een aangepaste begeleiding te voorzien voor deze specifieke groep werklozen.
Kan moeilijk anders met een Vlaamse regering, die steeds maar verder bespaart op de VDAB
.
SWT’ers worden behandeld als ‘snel te activeren’, er is geen ouderenperspectief en er wordt geen rekening gehouden met de redenen waarom deze mensen in het SWT terechtkomen of met de lage kansen op werk voor deze groep en vooral de gevolgen hiervan op hun mentaal welzijn. Bovendien is er heel wat willekeur, zo varieert de intensiteit van begeleiding te vaak met de woonplaats of de begeleider. De werkloze 60-plussers worden ook geconfronteerd met initiatieven, die totaal niet zijn afgestemd op hun situatie en/of worden verplicht in te stappen in opleidingen en systemen, die geen enkele meerwaarde hebben. Tenslotte krijgen de betrokken werknemers onvoldoende informatie over wat de gevolgen zijn voor hun persoonlijke situatie.

Ik steun het Vlaams ABVV in hun pleidooi  voor een brede bijsturing van de begeleiding van SWT’ers.
De VDAB moet de nodige middelen en mogelijkheden krijgen om voor deze groep van personen een specifieke aanpak te doen
.

Weer maar eens een voordbeeld van een beleidsdomein waarin ouderen gediscrimineerd worden.”