Soms heb ik de indruk dat politici, die veel aanwezigheidspolitiek doen, ook of precies moeten opdraaien voor de fouten van collega-politici, die zich veel minder of niet onder de bevolking begeven.

Tegen die politici (van andere partijen) kan de bevolking minder of niets zeggen, want hen ontmoeten ze minder vaak of niet. Dus zeggen ze het maar of spuwen ze hun gal tegen de politici, die ze wel tegenkomen.

Aanwezigheidspolitiek kost geld, bezorgt je veel problemen en werk en als je dan éne drinkt, vinden sommigen dat ze daar ook nog commentaar moeten op geven.

Begrijp mij niet verkeerd: een politicus, zeker een ‘burgervader’, moet onder en tussen de bevolking zijn - dat blijft mijn visie -, maar dan moeten ze dat ook weten te appreciëren.
Sommigen, gelukkig een minderheid, doen dat blijkbaar niet.”

Zie onder andere de teksten ‘Het was weer druk!’ van 22 juni 2011 en "Dichtbij en tussen de burger" van 12 januari 2012 op deze website.