Vrijwilligerswerk: grens trekken!

‘Vrijwilligerswerk, want eigen personeel te duur’: dat is de titel van een artikel dat in De Standaard verscheen van maandag 6 juni 2016. (1)

Gemeenten beginnen vrijwilligers in te schakelen om normale taken te vervullen, die in principe door eigen (overheids)personeel moeten gebeuren.
In Zedelgem worden vrijwilligers ingeschakeld voor het groenonderhoud en het onderhoud van kerkhoven.
In Oostende wordt overwogen om vrijwilligers te zoeken bij de lokale politie om de interne post te verdelen.

Voor mij is dit erover”, zegt gedeputeerde van Personeel Ludwig Vandenhove.
Er moet dringend een nieuwe grens getrokken worden wat vrijwilligerswerk is en wat niet.
Ik deel de ongerustheid van het Vlaams Steunpunt Vrijwilligerswerk. Maar ook de vakbonden moeten hier een punt van maken.

Vrijwilligerswerk kan voor mij nooit in  de plaats komen van taken, die tot de normale activiteiten van statutair of contractueel personeel behoren. In het hoog overlegcomité (HOC) / bijzonder overlegcomité (BOC) (vakbondsoverleg) van de provincie Limburg wordt bijvoorbeeld elke vergadering besproken of er aanvragen zijn van bepaalde organisaties (bijvoorbeeld vzw Basis Dagactiviteitencentrum, Groep Ter Engelen, etc.) om vrijwilligers in het schakelen in provinciale diensten.
Mijn voorstel: dit minimum invoeren op alle overheidsniveaus en nog veel duidelijker wettelijk en decretaal omschrijven wat kan en wat niet kan.

Dit soort evoluties heeft uiteraard te maken met het steeds maar verder afbouwen van de overheid. Maar hoelang kan dit nog duren?

Als overheid moeten wij bijvoorbeeld zorgen dat er minder pesticiden gebruikt worden voor de gezondheid van de burgers. Daarom wordt er onder andere geïnvesteerd in sensibiliseringscampagnes.
Gevolg: ofwel moeten we meer personeel inschakelen om het openbaar groen te onderhouden, ofwel moet de burger kunnen verdragen dat openbaar groen niet evengoed onderhouden is als de eigen tuin.
Ik ben voor de eerste optie, temeer dat dit mogelijkheden biedt voor die categorie van personen, die het moeilijk hebben op de arbeidsmarkt. Maar het kan nooit  de bedoeling zijn om hiervoor vrijwilligers in te schakelen in ruil voor een etentje.

Lokale besturen, die onvoldoende financiële middelen hebben?
Voor mij kan dit onder geen enkel beding een argument zijn.
Ik klaag niet als burger dat ik teveel (gemeente)belastingen  moet betalen in ruil voor al datgene wat ik terugkrijg. De bevolking kijkt echter meestal alleen naar wat moet betaald worden, niet wat daar allemaal in ruil voor aangeboden wordt.
Ik ben voor de autonomie van gemeenten, maar als lokale politici op dat vlak hun verantwoordelijkheden niet meer opnemen, moet er maar nauw omschreven worden wat basisoverheidstaken zijn op gemeentelijk niveau en welke niet of moet er minimum een politiek debat over gevoerd worden.

En dan het argument dat het gewone personeel in dienst blijft en dat er niemand afgedankt wordt. Maar wat dan met mijn argument dat er op die manier geen vervangende of bijkomende werkgelegenheid komt?
Moeten we dan niet denken aan al die jongeren, die nog altijd afstuderen in richtingen, die minder toekomstmogelijkheden geven.
Dat zal altijd zo blijven, niet iedereen zal hooggeschoold kunnen worden en voor die groep moet de maatschappij ook zorgen.”  

(1) Vrijwilligers, want eigen personeel is te duur. De Standaard, 06-06-2016, p. 15. 

 

Zie ook Vrijwilligers bij de geïntegreerde politie? van 15-10-2012 op deze website.