Kansarmoede: een complex probleem

“De periode van Kerstmis is bij uitstek het moment dat er aan personen en gezinnen, die in kansarmoede leven, wordt gedacht en dat er diverse initiatieven opgezet worden om hen te helpen.
Uit ervaring weet ik dat dat sneller gezegd dan gedaan is, maar we moeten blijven zoeken naar permanente en structurele oplossingen”, zegt Ludwig Vandenhove.

Kansarmoede is een complex probleem met vele oorzaken.
Hoewel wij in België en zeker in Vlaanderen voldoende rijk zijn om ervoor te zorgen dat iedereen in haar/zijn basisbehoeften zou kunnen voorzien, slagen we daar maar niet in.
Heel wat factoren spelen daarin een rol
.

Het is positief dat er steeds heel wat acties worden opgezet voor deze bevolkingsgroep, het ganse jaar door, maar toch vooral in de kerst- en nieuwjaarsperiode.
Nemen we nu ‘DE WARMSTE WEEK’ van de Vlaamse Radio en Televisie (VRT), die dit jaar in Hasselt doorging.
Een mooie opbrengst met 5 081 675 euro voor 270 projecten. (1)

Heel wat personen, gezinnen, organisaties, instanties, bedrijven hebben nu weer geld gedoneerd. En dat verdient een dikke merci. Maar daarmee is er andermaal weinig structureel opgelost.
Het woord zegt het zelf: het geld is bestemd voor projecten en eens die projecten afgelopen zijn, ‘hervallen’ een aantal personen en gezinnen.

Liefdadigheid zal altijd nodig blijven, maar de uitdaging moet zijn om te bekijken hoe we zo maximaal mogelijk kansarmoede echt kunnen uitrooien.

Veel aandacht gaat nu naar ‘DE WARMSTE WEEK’, maar ondertussen mogen we niet de vele private initiatieven uit het oog verliezen, die in heel Vlaanderen opgezet worden in deze periode.
Meestal gaat het over het aanbieden van warme maaltijden en/of andere vormen van voedselbedeling.
Op sommige plaatsen waren er zelfs wachtlijsten van vrijwilligers om kansarmen te kunnen helpen. (2)

Ik blijf aandringen dat er op alle overheidsniveaus een zogeheten armoedetoets zou ingevoerd worden en dat armoede horizontaal over alle beleidsdomeinen heen zou aangepakt worden.
Bij elke beslissing, die een overheid en/of een officiële instantie neemt, zou moeten bekeken worden welke de consequenties zijn voor de meest kwetsbare groepen. En dat is niet altijd een kwestie van geld, vaak ook van voldoende aandacht hoe bepaalde bevolkingsgroepen daarmee (kunnen) omgaan.

Basisbehoeften blijven voor mij een degelijke, gezonde huisvesting en een regelmatig en voldoende inkomen.
Als aan die twee voorwaarden voldaan wordt, wordt de kans op armoede serieus verkleind.
Het is niet voor niets dat ik regelmatig op die twee items terugkom bij politieke tussenkomsten.

Hoe dikwijls heb ik de laatste weken en maanden niet ons Belgisch indexsysteem moeten aanhalen en/of verdedigen?
Het is voor mij het voorbeeld bij uitstek waarbij personen, die werken, nu het best beschermd worden tegen de voorthollende inflatie en de alsmaar stijgende prijzen.
Hier gaat het echt om een structurele en permanente ingreep, die ervoor zorgt dat niet nog meer werkenden moeten een beroep doen op voedselbanken of andere vormen van liefdadigheid.

Nog dit: Vlaanderen is gul geweest bij ‘DE WARMSTE WEEK’, maar een gelijkaardig initiatief in Brussel en Wallonië op initiatief van de Radio-Télévision belge de la Communauté française (RTBF) haalde 8 034 120 euro binnen, of bijna 3 miljoen meer. (3)
Een kleiner bevolkingsaantal, minder mensen aan het werk en een lager gemiddeld netto belastbaar inkomen per inwoner, en toch meer opbrengsten voor een actie tegen kansarmoede. Ja, sommigen zullen het (weer) niet graag horen, maar in Brussel en Wallonië is de solidariteit groter.”