“Ons project ‘Opboksen’ van de preventiedienst maakt furore en diverse media hebben er de laatste tijd aandacht aan besteed.”, zegt een fiere burgemeester Ludwig Vandenhove, bedenker en initiatiefnemer van het project.

“Het is altijd plezant als er aandacht is voor projecten, die in de stad Sint-Truiden begonnen zijn.
Dit bewijst dat we, ondanks de moeilijke politieke situatie waarin Sint-Truiden de laatste jaren terechtgekomen is, nog goed bezig zijn.”, zegt Ludwig Vandenhove.
“Een mens zou het soms vergeten.”

Op dinsdag 25 januari 2011 om 20.45 uur werd een item over het project ‘Opboksen’ uitgezonden op de Vlaamse Televisie Maatschappij (
VTM) in het programma ‘Stille Weldoeners’.
Bij dit programma gaat een miljonair undercover en worden een aantal sociale projecten in de kijker gezet.
Aan het einde van het verblijf onthullen de miljonairs hun echte identiteit en beslissen ze aan welke doelen ze financiële steun geven.
In het maartnummer van MAKS, een magazine voor jongeren tussen 14 en 18 jaar, uitgegeven door Klasse/departement Onderwijs en elke maand gratis verspreid op school, is een artikel verschenen over een jongen, die aan het project heeft deelgenomen.

“Bedankt en proficiat aan de Trudo Boxing Club en haar trainer Dirk Geerts , aan Deathrow en aan jongerenpreventiewerker Erik Jamar.”, besluit Ludwig Vandenhove.

Hieronder vindt u integraal het artikel dat in Maks verschenen is.

“IK VOCHT ALS EEN MIETJE”

Van straatjongen tot bokser: Mo is een zwaargewicht Hij leerde kickboksen bij opBoksen, een project van de Trudo Boxingclub en de stad Sint-Truiden.
"Vroeger hing ik als een plant in de zetel, nu kan ik niet wachten om te trainen."

Je ziet er niet uit als een topsporter. Hoe ben je hier binnen geraakt?
Mo: “Ja, ik heb overgewicht, en dan? Bij opBoksen maakt het niet uit hoe je eruit ziet of wat je hebt uitgespookt. Onze club werkt met jongeren die vooral willen. Op de eerste trainingen werd ik er af gelopen en vocht ik als een mietje. Maar ik heb doorgebeten, dankzij mijn vrienden, de begeleider en  de coach. Nu sta ik mijn mannetje op training. We leren high kicks, front kicks en uppercuts en hoe we moeten incasseren. Het boksproject is ons idee. We voetbalden al in een buurtproject van de stad, maar een boksring leek ons leuker. Erik, onze begeleider en jongerenwerker, heeft alles voor ons geregeld nadat we op een boksinitiatie bewezen hadden dat we er wilden voor gaan. We betalen nu één euro per training. Zo kan iedereen het betalen."

Vecht je ook buiten de ring?
Mo: "Buiten de ring gebruik ik vooral mijn zelfbeheersing. Ik ben een Marokkaan en krijg soms vieze blikken als ik over straat loop. Ik probeer ze te negeren. Sommige mensen voelen zich bedreigd omdat we met zoveel zijn als we over straat lopen. Ze denken dat we dat doen om problemen te zoeken of om te stelen. Maar we zijn gewoon goeie vrienden van mekaar. We willen niemand uitsluiten en gaan daarom zoveel in groep met elkaar om. Spijtig genoeg komt dat bedreigend over bij sommigen. Toen ik jonger was, sloeg ik erop om me te verdedigen als ze me pestten. Ik reageerde alles af op anderen. Nu steek ik die agressie weg in een hokje in mijn hoofd. Als ik iemand zou aanvallen op straat, mag ik niet meer binnen in deze club. Pas als het vrijdagnamiddag is, mag het er allemaal uit. En dan ga ik niet in het wilde weg beginnen te meppen op alles wat beweegt, maar gecontroleerd boksen, met de juiste technieken. Zo'n training brengt rust in mijn hoofd."

Heeft kickboksen je veranderd?
Mo: "Ja. Vroeger kwam ik overal te laat. Ik stond er niet bij stil dat anderen dat vervelend vinden. Ik had geen respect. Per minuut dat je hier te laat komt, moet je een lijntje spurten. Da's afzien. Nu weet ik hoe belangrijk het is om je aan afspraken te houden. Ik verleg ook mijn fysieke grenzen. Ik ga op training tot het uiterste, en dan nog een stap verder. Als ik pijn lijd, zet ik mijn verstand op nul, want ik weet dat het snel weer over gaat. En de wil om vol te houden wordt door die pijn alleen maar sterker. Alleen zo kan ik goed worden. Die houding gebruik ik ook voor mijn studies Economie-Talen."

Naar welke vechter kijk je op?
Mo: "Sugar Jackson, de Belgische profbokser, is een toptalent. Hij doet alles voor zijn sport. Ik ben meer fan van mijn maat Hamza (15). Die is in mijn ogen nog veel straffer.
Hij is hier binnengekomen met nul komma nul talent, net zoals ik. Nu is hij de beste van ons allemaal. Hij traint ook als hij niet moet trainen. Zijn doel? Topbokser worden. Binnenkort mag hij wedstrijden vechten. Zijn houding inspireert mij om te werken aan een carrière in de politiek later, of om een groot bedrijf op te starten in het buitenland.
Hij bewijst dat het onmogelijke mogelijk is."

Zie onder andere ook de teksten ‘Project ‘Opboksen’ van start!’ van 12 november 2008 en ‘Jongeren op bokskamp!’ van 29 september 2010 op deze website.