Weer afbouw dienstverlening NMBS

“De Nationale Maatschappij van Belgische Spoorwegen (NMBS) gaat de openingsuren van de loketten in de stations nog meer verminderen.(1)(2)
Weer maar eens minder dienstverlening.
Waar eindigt dit?”, zegt Vlaams volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove.

“Ministers hebben de mond vol over meer en beter openbaar vervoer om de files te ontlasten en/of voor het klimaat. Maar in de praktijk gebeurt net het omgekeerde.
Er is recent de nieuwe busregeling bij De Lijn, lees afbouw, en nu zijn er weer de daling van de openingsuren van de loketten van de NMBS.
Wanneer kunnen we nog eens iets positief vernemen over het openbaar vervoer? Inmiddels moeten de parkings aan de meeste stations betaald worden, ook door de gebruikers van het openbaar vervoer.(3) 
De roltrap in het station van Hasselt is al voor de zoveelste keer stuk, dat blijft maar duren.(4)

Het toppunt vind ik dan het persbericht van de NMBS.
Ik citeer: “De aanpassing van de openingsuren is een gevolg van de forse toename van de digitale verkopen.”
Natuurlijk moeten (potentiële) reizigers zich bedienen van de automaten, de app en/of de personal computer als het alternatief wegvalt.

Wat een cirkelredenering! Maar wat ondertussen met de 10% klanten, die zich nog steeds tot de loketten wenden voor de aankoop van tickets? Blijkbaar tellen die mensen niet meer mee voor de NMBS, neen nog meer, niet meer voor de samenleving. En wat met de personen en gezinnen, die de trein niet meer (durven) nemen, omdat ze niet overweg kunnen met heel de digitalisering en automatisering.
Het zijn weer maar eens de zwaksten in onze maatschappij, die getroffen worden. De openbare dienstverlening en de sociale functie van de spoorwegen worden zo andermaal aangetast. Zij betalen nochtans evenzeer belastingen.

Het menselijke aspect van iets te kunnen vragen aan een personeelslid en/of van zich veiliger te voelen in een bemand station is blijkbaar niet meer belangrijk. 

Een goed en efficiënt openbaar vervoer is een basistaak voor een overheid, zeker in een rijk land zoals België.

Maar in feite is dit maar één van de vele voorbeelden van een betreurenswaardige algemene evolutie.
De overheid, op alle niveaus, neemt steeds meer de toevlucht tot digitalisering en de groep, die niet kan volgen, krijgt steeds minder aandacht.
Er worden daarover forse verklaringen gedaan, “niemand mag achterblijven”, maar de praktijk is anders.
Ik zeg dat vaak in het Vlaams Parlement. En dan maar klagen dat burgers ‘afhaken’ en ‘de politiek afvallen’.

Wie wordt altijd ‘gepakt’? Juist, het gedeelte van de bevolking dat zich niet of weinig (kan) laten horen, het is altijd hetzelfde.
In feite zijn de mensen (nog) veel te braaf.
Hoelang blijft dit nog duren?” 
___