Thuiswerk?

Met de Covid-19 crisis is thuiswerk meer dan ooit ingeburgerd.
Zelfs in organisaties, bedrijven en administraties waar dat vroeger onbespreekbaar was, is dat nu geheel of gedeeltelijk-tijdelijk- ingevoerd (geworden).

Wat brengt de toekomst?

Het debat komt op gang: is thuiswerk een blijver?”, aldus Vlaams volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove.
Argumenten pro en contra passeren de revue.
Minder verplaatsingen en goed voor het leefmilieu en het klimaat, minder tijdverlies, minder menselijk en persoonlijk contact, minder mogelijkheden tot open communicatie en debat, etc.

De discussie wordt ook gevoerd in het Vlaams parlement: voor de commissies elke keer naar Brussel gaan of online vergaderen of zelf kiezen via een hybride systeem online of naar Brussel gaan.
Blijkbaar is er in de meeste commissies een ruime meerderheid voor hybride vergaderingen.
VOORUIT is voorstander van opnieuw fysieke vergaderingen.

Ik leg mij neer bij meerderheden, daarvoor ben ik een democraat, maar ik heb een ander idee dan de meeste van mijn collega’s van de andere, vooral meerderheidspartijen N-VA, CD&V en Open Vld.
Mijn mening is dat een parlement, eveneens de commissies, in principe lijfelijk moet vergaderen, zodat een echt debat mogelijk is.
Online of hybride vergaderen moet de uitzondering zijn
.
Mijn ervaring is dat deze manier van samenkomen geen echte discussie mogelijk maakt.

Als verkozen politici moeten wij het voorbeeld geven.
Betekent dat het voorbeeld geven om onnuttige verplaatsingen te vermijden? Of betekent dat het voorbeeld geven om ons elke keer naar Brussel te verplaatsen?
Eerlijk: dat is een moeilijk debat en een moeilijke keuze.

Maar ik ben erg bekommerd om onze democratie. En ik weet wat een (groot) gedeelte van de bevolking weer gaat zeggen: die politici verdienen al zoveel en nu moeten (willen) ze ook al niet meer naar Brussel gaan.
Op die manier wordt de antipolitiek weer serieus gevoed. Bovendien kunnen precies arbeiders net geen thuiswerk doen en moeten zij elke dag naar de fabriek of naar de werf.

Typerend is alleszins dat zij, die een gemeentelijk uitvoerend mandaat combineren met een Vlaams parlementair mandaat, bijvoorbeeld burgemeester of schepen zeker in een grotere gemeente, niet geneigd zijn verplaatsingen naar Brussel te maken.
Mijn idee: de bevolking ligt niet wakker van cumulerende politici op voorwaarde dat die politici hun werk doen en zijn waar ze moeten zijn. Maar dat betekent hard werken, niet goed voor de gezondheid, ik weet het, ik heb het jaren zelf gedaan. (1) Ook het argument wat mijn cumulerende collega’s nu gebruiken, werkt de antipolitiek van de burger in de hand vrees ik.

Conclusie: ik vraag mijn collega’s Vlaamse politici toch nog eens goed na te denken over deze aangelegenheid.”